ادبیات و فرهنگ
پس ازبرخاستن ازخوابی طولانی، باتعجب دیدم گل محمدی منزلمان اولین غنچه اش راشکوفاکرده.
نشسته ام سر ِراهت به صدامید بیا
بیاکه درطلبت قامتم خمید بیا
میان ِسینه ی تنگم زشوق ِآمدنت
دلی نشسته به کردار ِ برگِ بید بیا
ندیده عاشق رویت شدم، به عشق قسم
شرار ِمهر ِتودرسینه ام دوید بیا
تونیستی که ببینی مراچه حالی هست
که درهوای لبت جان به لب رسیدبیا
شکفت غنچه ی سیرابِ گل، سپیده دمان
مگرکه بوی تودرروح ِ گل دمیدبیا
بنفشه بودکه برعاج گردنت می ریخت
به خوبی ِسر ِ زلفت کسی ندیدبیا
شبی که وعده ی دیداربود،تادم ِ صبح
درآرزوی توچشمم نیارمید بیا
چوشمع، درطلبت قطره قطره می ریزم
تمام ِهستی ِمن ازدلم چکید بیا
برازجان – شهریور1383